Vanaf eind mei  zocht moeder overdag een andere slaapplaats, maar verzaakte haar voerplicht niet en  kwam ’s nachts dus zeer regelmatig in de kast. Bij het voeren verdringen de jongen zich voor het tussenschot in de kast om zeker te zijn van eten.  De oudsten zijn al in staat om zelf op muizenjacht te gaan , maar dat lukt de jongste nog niet.  Misschien veroorzaakt door het leeftijdsverschil en daarmee het verschil in de mate van zelfstandigheid, maar de jongste uil heeft het niet gered en de rest van de familie heeft het beestje keurig “opgeruimd”.   Toen waren er nog vier en elke avond zagen we het stel in de schemer uitvliegen, in het begin met nog wat schuchtere uilenkreten, maar als gauw niet meer te onderscheiden van een volwassen uil.  Tot begin deze week sliepen zij overdag nog in de nestkast, maar dan is er toch ineens het lege nest, ze zijn de wereld ingetrokken.
Toen we ’s nachts toch nog even de camera aanzetten om te kijken of de jongen misschien tijdens hun  jacht het ouderlijk huis nog even aandeden, zagen we heel wat anders. Het ouderechtpaar lijkt te hebben besloten om het niet bij één nest te houden dit jaar en de amoureuze handelingen zijn weer in volle gang.  Het zou een cadeautje zijn als het tot een 2e leg komt, zodat ook de komende maanden onze gasten van dichtbij  de ontwikkelingen kunnen volgen.